Για αυτά τα 1.001 πραγματικά περιπατητικά χιλιόμετρα δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω, καθότι από πριν ακόμη γίνουν, ήθελα να αφιερώσω ολόκληρο βιβλίο…πώς να χωρέσω μια τέτοια περιπέτεια σε 700 λέξεις??

Δεν θα τη χωρέσω…απλώς θα την αγγίξω τελείως επιφανειακά προς το παρόν!! Στις 6/5/2013 ξεκίνησε ένα μεγάλο στοίχημα…να διανυθεί το Camino de Santiago στην Ισπανία με ωμοφαγική διατροφή…γνώριζα για ένα ζευγάρι (Βρετανών) που το κατάφερε με χορτοφαγική διατροφή…κι έτσι ήθελα να κάνω κάτι ακόμη πιο προχωρημένο…Το αποτέλεσμα?? Δεν τα κατάφερα τελικά…όχι γιατί δεν άντεξα…αλλά γιατί δεν υπήρχε επάρκεια ωμών τροφών στην Ισπανία…τα φρούτα και τα λαχανικά ήταν διαθέσιμα (όταν ήταν διαθέσιμα) με το σταγονόμετρο στη διαδρομή και όταν ήταν, η κατάστασή τους ήταν απλώς άθλια!! Και όλα αυτά στην Ισπανία…σε μια μεσογειακή χώρα που το λιγότερο που θα περίμενα ήταν αφθονία φυτικής τροφής!! Πόσο λάθος έκανα…

Το διατροφικό πείραμα πέτυχε για τις 3 πρώτες εβδομάδες της διαδρομής…τόσο κράτησαν τα δικά μας αποθέματα ξηρών τροφών που είχαμε μαζί μας…σε συνδυασμό με κάποια μαγειρεμένα vegan πιάτα…μετά το χάος…ήταν τότε η περίοδος που άρχισα να τρώω ψωμί, μιας και οι μόνες δύο επιλογές διατροφικών ομάδων που είχα ήταν ή ψωμί πρώτο πιάτο, ψωμί κυρίως και ψωμοειδές γλυκό ή αντίστοιχα ψαρόσουπα για πρώτο, κρέας με πατάτες για δεύτερο και ζαχαρούχο γλυκό για επιδόρπιο!! Γελάτε, ε?? εγώ έκλαιγα όμως γιατί χάλασα τη διατροφή μου αλλά ήμουν αποφασισμένη να επιτευχθεί ο δεύτερος στόχος…να τελειώσω τη διαδρομή, με κάθε κόστος!!

Στα Γαλλοϊσπανικά σύνορα, κάπου ψηλά στα Πυρηναία υπάρχει ένα χωριό που λέγεται San Jean Pied de Port, το οποίο αποτελεί την αφετηρία μιας προσκυνηματικής περιπατητικής διαδρομής που λέγεται Camino de Santiago, διαδρομή σχεδόν παντελώς άγνωστη στους Ορθόδοξους Έλληνες αλλά πολύ δυνατή σε αξία για τους Καθολικούς Ευρωπαίους….κάτι σαν το δικό μας προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα…Οχι! δεν το έκανα σε καμία περίπτωση για θρησκευτικούς λόγους, δεν με θα ενδιέφερε άλλωστε!

Τα πλεονεκτήματα της διαδρομής εκεί (και όχι κάπου στην Ελλάδα, όπως με ρώτησαν πολλοί) ήταν η ύπαρξη φτηνής στέγης και φαγητού σε ΟΛΗ τη διαδρομή…και όταν λέμε φτηνή, εννοούμε 5Ε η διανυκτέρευση και 7Ε το γεύμα το άτομο…λυπάμαι αλλά η Ελλάδα δεν διαθέτει τέτοιες “πολυτέλειες”! Ενας ακόμη λόγος ήταν η ύπαρξη πολύ κόσμου κατά μήκος της…που σημαίνει ότι δεν θα είσαι ποτέ μα ποτέ μόνος…200.000 άνθρωποι την περπατούν κάθε χρόνο…μιλάμε για πολύ λαό!

Η διαδρομή, αν δεν το έχετε καταλάβει ακόμη, έγινε περπατώντας με ένα σακίδιο 12 κιλών στην πλάτη, το οποίο περιείχε όλα τα υπάρχοντά μου…ρούχα, καθαριστικά, φαγητά, υπνόσακο, αδιάβροχο, φακό, κάμερα και κινητό…Αυτά και μόνον! Διήρκησε 48 ημέρες, ξεκίνησε στο San Jean της Γαλλίας και τελείωσε στο Barcelinos της Πορτογαλίας, μια απόσταση μεγαλύτερη των 1.300 οδικών χιλιομέτρων αλλά από αυτά, τα 1.001 διανύθηκαν αποκλειστικά ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ!! Μέση ημερήσια διαδρομή 27 χιλιόμετρα!

Οταν ξεκίνησα, είπα στον εαυτό μου πως θα περπατήσω όσο αντέξω…ακόμη και 2 ημέρες…αν πάω για 2 ημέρες και δεν τα καταφέρω, απλώς θα σταματήσω…όμως θα το ξεκινήσω και όσο πάει…Η κανονική διαδρομή του Camino τελείωνε στο Santiago de Compostela, χιλιόμετρα 800! Εφτασα εκεί, πήρα το πιστοποιητικό μου (ναι, δίνουν και από αυτό) κι εκεί αποφάσισα τα 800 να τα κάνω 1.000…έτσι απλά! Συνέχισα άλλα 100 περίπου χιλιόμετρα Δυτικά, έφτασα Ατλαντικό, κολύμπησα στον Ωκεανό, γύρισα στο Santiago (με λεωφορείο αυτή τη φορά) και συνέχισα το Camino Portuguese, ανάποδα, με φορά από το Santiago προς τη Λισσαβώνα, μέχρις ότου ολοκληρώσω τα 1.001 περιπατητικά χιλιόμετρα…ναι, τα μετρούσα μέρα μέρα…και όταν τα τελείωσα, απλώς σταμάτησα! Στο χάρτη που παρέθεσα στην αρχή του άρθρου, η διαδρομή ξεκινά από την πρώτη μωβ βουλίτσα δεξιά, τελειώνει αριστερά στο Santiago ενώ η υπόλοιπη διαδρομή μου δεν φαίνεται με εμφανή σημάδια…φαίνεται όμως η πόλη Barcelos στην Πορτογαλία, 2 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό μου!

Οι περιπέτειες αυτής της πορείας, όπως είπα και παραπάνω ήταν ατελείωτες και δεν περιγράφονται σε ένα άρθρο…έχω μεγάλο φωτογραφικό υλικό και καθημερινές σχεδόν βιντεοσκοπήσεις του εαυτού μου για τα συναισθήματα ή και τις περιπέτειες της ημέρας…Πραγματικά θα ήθελα να το αξιοποιήσω όλο αυτό, όμως απλώς δεν προλαβαίνω να το κάνω τώρα που επαγγελματικά τρέχουν όλα…τα καλοκαιρινά σεμινάρια, οι καθημερινές αναρτήσεις στα media, τα βιβλία που ετοιμάζονται, οι συνταγές που δοκιμάζονται, τα βίντεο που συνθέτονται, οι εργασίες προετοιμασίας του σπιτιού για εσάς και πολλά πολλά άλλα…Θα γίνει όμως, γιατί θέλω πολύ να μάθουν οι Ελληνες για αυτήν την απίστευτη από κάθε άποψη εμπειρία!

Ξέρω πως οι απορίες είναι πολλές, όμως σταματάω εδώ και θα κλείσω αύριο με το τελευταίο άρθρο αυτού του επετειακού αφιερώματος!

Ο διαγωνισμός για μία θέση στα καλοκαιρινά σεμινάρια ακόμη τρέχει…μια κοινοποίηση σε κάθε ημερήσιο άρθρο=μία συμμετοχή στην κλήρωση…δύο κοινοποιήσεις=δύο συμμετοχές…

Website: www.MyLifeOnTheRaw.com

Youtube: www.youtube.com/user/MyLifeOnTheRaw

Facebook: www.facebook.com/MyLifeOnTheRaw

Twitter: twitter.com/MyLifeOnTheRaw

Ήταν η ημέρα της φθινοπωρινής ισημερίας…23/9/2012…ήταν εκείνη η ημέρα που αποφάσισα να κάνω ένα τεράστιο πείραμα στον εαυτό μου! όχι ότι δεν είχα πειραματιστεί με διάφορα, απλώς αυτό ήταν κάτι έξω και πάνω από οτιδήποτε είχα κάνει μέχρι τότε…ακόμη και από το να σταματήσω να τρώω κρέατα, ψάρια, γαλακτοκομικά, ψωμιά, ζάχαρες, αναψυκτικά, junk food σε μία ημέρα! Τι ήταν αυτό? μα να σταματήσω να μασάω για 92 ημέρες!!

Η 92ήμερη χυμοαφθονία ή αλλιώς 92 days Juice Feasting σύμφωνα με το πρωτόκολλο του David Rainoshek δεν ήταν τίποτε άλλο από κατανάλωση 4 λίτρων χυμών φρούτων και λαχανικών για 92 ημέρες..ναι, καλά ακούσατε…για 92 ημέρες…όσα είναι και τα μεταλλικά στοιχεία και ιχνοστοιχεία που αποτελούν το σώμα μας, σύμφωνα με τη θεωρία  του προγράμματός του!

Δεν υπάρχει λόγος σε αυτό το άρθρο να γράψω λεπτομέρειες του προγράμματος…άλλωστε δεν είναι αυτός ο λόγος της συγγραφής της συγκεκριμένης ιστορίας. Θα αναφερθώ μόνο επιφανειακά και θα πω πως δεν είναι νηστεία, δεν είναι ένα juice fast που το κάνουμε για λίγες ημέρες, για λόγους αποτοξίνωσης…είναι χυμοαφθονία…φανταστείτε ότι 4 λίτρα χυμών φρούτων και λαχανικών προκύπτουν από τουλάχιστον 8 κιλά αντίστοιχης πρώτης ύλης ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ…μιλάμε για πολύ φαγητό και αρκετές θερμίδες κάθε ημέρα απλώς χωρίς τις ίνες…και διευκρινίζω, μιλάμε για χυμό (σε αποχυμωτή) και όχι πολτοποιημένο φαγητό (τύπου smoothie)…92 συναπτές ημέρες χωρίς ίνες…no fiber…nada!!!

Μα πώς επέζησες με χυμούς τόσες ημέρες?? αυτό έλεγα κι εγώ στον εαυτό μου! ότι δεν θα επιζήσω…είχα δώσει οδηγίες στον άντρα μου να με προσέχει…μη σωριαστώ πουθενά από τη ζαλάδα και την αδυναμία…εν τω μεταξύ μόνο άλλοι 2 άνθρωποι ήξεραν ακριβώς τι κάνω…οι υπόλοιποι απλώς θεωρούσαν ότι πίνω κάποιο χυμό όταν με έβλεπαν! Ζαλάδα και αδυναμία, ε??? ΝΟΜΙΖΕΤΕ!! Δεν έχει υπάρξει ΠΟΤΕ άλλη περίοδος της ζωής μου που να έχω τόση ενέργεια…μιλάμε για μάξιμουμ 5-6 ώρες ύπνο την ημέρα και τις υπόλοιπες ώρες ατελείωτη δουλειά…σαν τη σβούρα γυρνούσα μέσα στο σπίτι χωρίς να σταματάω λεπτό….πετούσα στα ουράνια! μόνο οι πρώτες 3-4 ημέρες ήταν οι δυσκολότερες…μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα ξαναμασήσω κάτι για 3 μήνες. Το ψυχολογικό μέρος της κάθε αλλαγής τελικά είναι το χειρότερο…όχι το πρακτικό!

Πείνα? ούτε για αστείο και μάλιστα παρότι το πρωτόκολλο έδινε σαφείς οδηγίες για κατανάλωση τουλάχιστον 4 λίτρων υγρών, ποτέ δεν κατάφερα να ξεπεράσω τα 3, ενώ τον τελευταίο μήνα ήταν αδύνατο ακόμη να πιω τα 2,5!! γιατί απλώς ΔΕΝ ΠΕΙΝΟΥΣΑ…θα μπορούσα να ξεχάσω και ολόκληρη ημέρα να πιω κάτι…χόρτασε το σώμα μου θρεπτικά συστατικά…κι έτσι συνειδητοποίησα πως όντως το σώμα μας πεινάει για 2 λόγους:

1ον) για ψυχολογικούς (όταν έχει συνδέσει τα αρνητικά συναισθήματα με κατανάλωση συγκεκριμένων τροφών, π.χ. μόλις κλαίνε τα παιδάκια, δως τους μια σοκολάτα να παρηγορηθούν και αυτό καταγράφεται για πάντα στο υποσυνείδητό τους – διατροφικά εγκλήματα τα λέω εγώ αυτά!) και

2ον) όταν λείπουν θρεπτικά συστατικά από το σώμα. Οι κενές θερμίδες γεμίζουν το στομάχι, αλλά όχι τα κύτταρα…και όταν τα κύτταρα πεινάνε στέλνουν alert στο σώμα, στέλνουν μηνύματα πείνας…κι ενώ έχουμε φάει τον άμπακο συμπληρωμένο με ένα ταψί μπακλαβά και 1/2 λίτρο κόκα κόλα για χώνεψη, σε μία ώρα ξαναπεινάμε…σας έχει τύχει?? σε εμένα πολλά εκατομμύρια φορές!!

Λειτουργία εντέρου? ξέρω τι θα σκέφτεστε…3 μήνες χωρίς ίνες=3 μήνες χωρίς τουαλέτα!! ΝΟΜΙΖΕΤΕ (πάλι)…92 ημέρες με σχεδόν καθημερινές εντερικές  στερεές κενώσεις…μα πού ήταν όλο αυτό το υλικό κρυμμένο?? ακριβώς! κρυμμένο και κολλημένο στα έντερά μου…ούτε εγώ το πίστευα, ούτε η Αναστασία από το κέντρο υδροθεραπείας…επαγγελματίας του χώρου με πολλές εκατοντάδες υδροκαθαρισμούς εντέρου στο δυναμικό της…ούτε κι εκείνη το πίστευε!!!

Χμμμμ, τι άλλο? είπα για την πείνα, την ενέργεια, τη λειτουργία του εντέρου…τα βασικά δηλαδή! Τα υπόλοιπα ήσσονος σημασίας…η περίοδος ΔΕΝ διαταράχθηκε, παρά μόνο 4 ημέρες καθηστέρηση τον 4ο πια μήνα (στο τέλος δηλαδή), μαλλιά δεν έπεσαν, το δέρμα έλαμψε, 15 κιλά χάθηκαν (τα 4 επέστρεψαν), η διαδικασία δεν το κρύβω πως ήταν κουραστική πολλές φορές ΑΛΛΆ άξιζε τον κόπο κάθε μέρα της πολυήμερης χυμοαφθονίας!

Αν θα το ξαναέκανα??? Ναι, ξανά και ξανά! Σκοπεύω να την επαναλάβω τη διαδικασία μαζί με τον κ. Γιάννη αυτή τη φορά! Δεν έχουμε αποφασίσει πότε αλλά θα γίνει και θα γίνει σωστότερα από την πρώτη και βεβαίως με την προϋπόθεση ότι θα έχω πάρει έναν καλό και γρήγορο αυτή τη φορά αποχυμωτή! Περαιτέρω λεπτομέρειες για το πρόγραμμα δεν έχει νόημα να τις παραθέσω σε αυτό εδώ το άρθρο….η σημερινή αφήγηση δεν αφορά προτροπή για κάτι αλλά ενημέρωση για το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που μοιάζει τρομακτική κι επικίνδυνη….και που τελικά αποδείχθηκε το πιο υγιεινό πράγμα που είχα κάνει τη διετία της ωμοφαγίας μου!

Αύριο σειρά έχει μια σωματική πρόκληση…και μιας και δεν έχω αναφερθεί ποτέ σε σωματική άσκηση, αύριο θα κάνω μια ιδιαίτερη, προκλητικότατη, δύσκολη, σωματική (αλλά και ψυχική) αναφορά!

Ο διαγωνισμός για μία θέση στα καλοκαιρινά σεμινάρια ακόμη τρέχει…μια κοινοποίηση=μία συμμετοχή στην κλήρωση…δύο κοινοποιήσεις=δύο συμμετοχές…

Website: www.MyLifeOnTheRaw.com

Youtube: www.youtube.com/user/MyLifeOnTheRaw

Facebook: www.facebook.com/MyLifeOnTheRaw

Twitter: twitter.com/MyLifeOnTheRaw

Το αδυνάτισμα δεν ήταν ο νούμερο ένα λόγος για την στροφή στην ωμοφαγική διατροφή…η βελτίωση της υγείας μας ήταν…απλώς το αδυνάτισμα ήρθε ως παράπλευρη απώλεια! (με όλη τη σημασία της λέξεως)

Καθώς περνούσε ο καιρός το σώματά μας μίκραιναν! θυμάμαι πως ήμουν τόσο απογοητευμένη επειδή δεν μπορούσα να βρω λύση για το αδυνάτισμά μου, σχεδόν σε όλη μου τη ζωή, που δεν με ενδιέφερε πια το θέμα…το είχα πάρει απόφαση πως θα παραμείνω παθολογικά παχύσαρκη σε όλη μου τη ζωή! Εκείνα τα 10 κιλά που πήρα με τη διακοπή του καπνίσματος δεν έφυγαν ποτέ κι εγώ ξεκίνησα στις 7 Μαΐου με 115, ενώ ο Γιάννης με 118…Μέχρι και στα κιλά πηγαίναμε πακέτο, μόνο που έχουμε 27 πόντους διαφορά ύψους και 17 χρόνια διαφορά ηλικίας!!

Μέσα σε ένα χρόνο φτάσαμε τελικά εγώ τα 77 και εκείνος τα 88…συνολική απώλεια 68 κιλά…χάσαμε τον 3ο άνθρωπο ανάμεσά μας…για να τον ξαναβρούμε ένα χρόνο αργότερα! (όχι…δεν ξαναπαχύναμε!!). Το θέμα αυτής της ημέρας δεν είναι να τονίσω ότι χάθηκαν 68 κιλά, αλλά να σας ενημερώσω για μερικά θεματάκια που δεν τα είχα ξαναβιώσει σε προηγούμενη απώλεια κιλών…

“και με τη χαλάρωση τι γίνεται?”  Τίποτε θα απαντήσω…όπως ήταν το δέρμα μου πριν, έτσι παρέμεινε…απλώς έγινε πιο απαλό

“και με τις θερμίδες τι γίνεται?” Τίποτε θα απαντήσω…δεν έχουμε μετρήσει ούτε μισή θερμίδα εδώ και δύο χρόνια και δεν πρόκειται να ξαναμετρήσουμε ΠΟΤΕ!!

“και με την πείνα τι γίνεται?” Τίποτε θα απαντήσω…δεν υπάρχει πείνα, γιατί απλώς τρώμε ΠΟΛΥ…κι επειδή οι λιγούρες είναι κάτι τελείως διαφορετικό από την πραγματική πείνα, κι έχουν τη ρίζα τους σε κοινωνικούς/ψυχολογικούς/επιβεβλημένους λόγους, θα αναφερθώ αργότερα με νεότερο άρθρο

“και με την περίοδο τι γίνεται?” Τίποτε θα απαντήσω…δεν ξαναπόνεσα από εκείνη την πρώτη μέρα της 7ης/5/2012, ούτε ξαναήπια βαριά παυσίπονα, ούτε είχα ξανά ακατάσχετες αιμορραγίες, ούτε φυσικά μου κόπηκε έστω και μια μέρα η περίοδος (όπως γινόταν με τις κετονικές απαράδεκτες δίαιτες του Θέλω-να-χάσω-κιλά-εχθές-με-ο,τι-κόστος)

“και με την απώλεια μαλλιών τι γίνεται?” Τίποτε θα απαντήσω…τις ξέρω αυτές τις τούφες που φεύγουν με την απώλεια κιλών…στη συγκεκριμένη περίπτωση απλώς ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ!

“και με το σίδηρο τι γίνεται?” Τίποτε θα απαντήσω…γιατί απλώς ανέβηκε…Τελεία! (και χωρίς βελτιωτικά)

“και με τις ζαλάδες/αδυναμίες/υπνηλίες τι γίνεται?” Τίποτε θα απαντήσω…γιατί δεν υπήρξε ούτε μία μέρα που να ένοιωσα ότι δεν είμαι καλά, ότι νυστάζω, ότι δεν έχω ενέργεια…ούτε μία ημέρα!

“και με τις εξετάσεις αίματος τι γίνεται?” Εδώ θα απαντήσω….με σχετικό άρθρο που θα βρείτε (ΕΔΩ)

Το τι έχω κάνει και  το τι έχω νοιώσει εγκλωβισμένη σε ένα παχύσαρκο σώμα το ξέρω μόνο εγώ και ο Γιάννης μου…μερικώς το έχω περιγράψει στην ιστορία μου που θα βρείτε πατώντας (ΕΔΩ)…το σίγουρο είναι ότι μπορώ να καταλάβω κάθε άνθρωπο που είναι σε αυτήν την κατάσταση…κι αν μέσα από αυτό το blog προσπαθώ να μεταδώσω ό,τι γνώσεις έχω στο θέμα της διατροφής, άλλο τόσο θα ήθελα να πείσω, ναι να πείσω, όσους και όσες από εσάς έχετε βρεθεί στην ίδια θέση ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΠΑΚΙΑ, ΤΙΣ ΣΚΟΝΕΣ, ΤΙΣ ΚΡΕΜΕΣ, ΤΑ ΜΑΤΖΟΥΝΙΑ, ΤΟ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟ, ΤΑ ΜΑΣΑΖ, ΤΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΑ…υπάρχει ο δρόμος της αλλαγής διατροφής…όχι εκείνης που κρατάει όσο το αδυνάτισμα…αλλά της διατροφής που γίνεται τρόπος ζωής!

Επιπλέον εν μέσω αδυνατίσματος δοκίμασα και τις αντοχές μου…ποιες είναι αυτές? στις ημέρες 5 και 6 θα λύσετε τις απορίες σας!!!

Προς το παρόν, υπενθυμίζω τον διαγωνισμό που τρέχει…με κάθε κοινοποίηση του άρθρου στο facebook, παίρνετε μέρος στην κλήρωση για μια θέση στα 3ήμερα σεμινάρια του καλοκαιριού…στη μαγική μακρινή Κορινθία!!

Website: www.MyLifeOnTheRaw.com

Youtube: www.youtube.com/user/MyLifeOnTheRaw

Facebook: www.facebook.com/MyLifeOnTheRaw

Twitter: twitter.com/MyLifeOnTheRaw

Σας επανασυνδέω με την Ημέρα 1η…εκείνη τη μέρα που απλώς ανταλλάξαμε τα υπάρχοντα τρόφιμα της κουζίνας μας με άλλα…Η αλλαγή διατροφής δεν είναι τίποτε άλλο από ανταλλαγή προϊόντων… αγελαδινό γάλα με αμυγδαλόγαλο, κρέας με μανιτάρια, corn flakes με chia seeds, μακαρόνια σίτου με μακαρόνια kelp ή κολοκυθιού, πατατάκια με kale chips και πολλά πολλά πολλά άλλα. Ένα απλό κλικ του μυαλού, που μπορεί να μας πήρε 5 χρόνια για να κάνει το τσαφ, αλλά ήρθε μια μέρα που απλώς έγινε!

Τα προβλήματα υγείας που είχα μέχρι τότε τα έχω αναφέρει εκτενώς στο “Για μένα” αυτού του blog. Εν τάχει, ήταν κούραση, λήθαργος, κακή διάθεση, βαριά περίοδος (με πόνους και αιμορραγία), πολύ συχνοί πόνοι στη μέση και εκτεταμένοι καθημερινοί πόνοι στις αρθρώσεις. Αυτό που δεν είχα αναφέρει στο “Για μένα” ήταν τα προβλήματα υγείας τού “Για εκείνον”, ήτοι του συζύγου. Ο Γιάννης είχε φτάσει σε σημείο το τελευταίο εξάμηνο να μην μπορεί να περπατήσει, καθότι η μέση του μάγκωνε στα πρώτα 5 λεπτά που τολμούσε να κινηθεί…Τι σήμαινε αυτό? μούδιασμα και στα δύο πόδια και πλήρης έλλειψη ελέγχου της στατικότητας του σώματος…Η πρωινή βόλτα με τα ζωάκια μας είχε καταντήσει εφιάλτης, καθώς κάθε 200 μέτρα έπρεπε να κάθεται σε βαθύ κάθισμα για να ξεμπλοκάρει η μέση του…εξετάσεις πολλές, επισκέψεις σε γιατρούς διάφορες…το αποτέλεσμα? “δεν επιτρέπεται το περπάτημα, το basket, η οδήγηση, η ορθοστασία…μόνο κολύμπι και ξεκούραση και αν επιβαρυνθεί η κατάσταση ένα αμφιβόλου αποτελέσματος βαρύ χειρουργείο με πολλές πιθανές παρενέργειες!!!” Και όλα τα όνειρα για το μέλλον μας πήγανε στράφι την ημέρα που βγήκαμε από το ιατρείο…

Λίγες ημέρες αργότερα έφτασε εκείνη η Κυριακή της 6ης του Μάη και μια αλλαγή που ξεκίνησε από εκείνον και όχι από μένα…τα δικά μου θέματα ήταν πολύ μικρότερης σημασίας από τα δικά του. “Ας κάνουμε λοιπόν μια δοκιμή να δούμε πώς θα πάει“…Το αποτέλεσμα? Από την Πέμπτη το πρωί στις 10 του ίδιου μήνα, η μέση του Γιάννη δεν ξαναμάγκωσε ποτέ…ΠΟΤΕ! κι εγώ κατάφερα να κατεβαίνω τα σκαλοπάτια του σπιτιού με “λυμένους” αστραγάλους…η μέση δεν με ξαναενόχλησε, την περίοδό μου δεν την ξανακατάλαβα, ο ύπνος μετά τα γεύματα είναι απλώς παρελθόν, η λέξη “πόνος” εξαφανίστηκε από την καθημερινότητά μας, ο Γιάννης ξαναπερπάτησε, ξαναέπαιξε μπάσκετ, ξαναοδήγησε (2 φορές από τουλάχιστον 4.000 χιλιόμετρα με αυτοκινούμενο) και βεβαίως είναι εκείνος που ένθερμα υποστηρίζει το νέο τρόπο ζωής μας, πολλές φορές με περισσότερη ζέση και από εμένα…Η στένωση της σπονδυλικής του στήλης δεν γνωρίζουμε αν θα ιαθεί ποτέ, ίσως μια επανάληψη μαγνητικής μετά από 1-2 χρόνια να δείξει κάτι…κι επίσης όλη εκείνη η φθορά που έχει υπάρξει στο σώμα του για 56 συναπτά έτη διατροφικής κακομεταχείρισης δεν γνωρίζουμε τι ζημιά έχει κάνει…μου αρκεί ότι τον βλέπω ξανά στα πόδια του δραστήριο και υγιή!

Θέλω να τονίσω εδώ το θέμα της σημαντικότητας της οικογενειακής υποστήριξης σε ό,τι νέο συμβαίνει! Έχετε δίκιο όσοι μου λέτε πως όποια “τρέλα” συμβαίνει στο σπίτι μας, μας βρίσκει σύμφωνους και τους δύο…όμως κι εκείνος εκτίμησε τις ατελείωτες ώρες διαβάσματος που κάνω ακόμη και σήμερα ψάχνοντας και αναζητώντας, με άκουγε προσεκτικά και καταλάβαινε…κι εγώ εκτιμώ την  υποστήριξή του σε κάθε επίπεδο! Δεν γνωρίζω πόσο αποφασισμένη θα ήμουν να αλλάξω διατροφή σε μια μη υποστηρικτική οικογένεια, αυτό όμως είναι απλώς ένα ακόμη εμπόδιο…όχι λόγος για να μην κάνουμε κάτι! Αλλωστε η υγεία μας είναι πρώτη προτεραιότητα στη ζωή μας και αφορά καθαρά εμάς και όχι τον περίγυρό μας!

Η επετειακή εβδομάδα συνεχίζει αύριο με την 4η ημέρα…και πιστέψτε με, όσο περνάνε οι μέρες γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρουσα από άποψη περιεχομένου!

Website: www.MyLifeOnTheRaw.com

Youtube: www.youtube.com/user/MyLifeOnTheRaw

Facebook: www.facebook.com/MyLifeOnTheRaw

Twitter: twitter.com/MyLifeOnTheRaw

Παρότι το συγκεκριμένο θέμα δεν συνέβη τα 2 τελευταία έτη, για τα οποία έχω σκοπό να μιλήσω σε αυτήν την επετειακή εβδομάδα, θεωρώ πως είναι κάτι που θα το έκανα έτσι κι αλλιώς και πως εδώ και πολύ καιρό επιθυμούσα να αφιερώσω ένα άρθρο και όλο το αμελούσα! Έφτασε λοιπόν η στιγμή του…

Γενικώς δεν είμαι από τους ανθρώπους που ο,τι αποφασίσω το εφαρμόζω ευθύς αμέσως….το δουλεύω στο μυαλό μου αρκετό καιρό, προετοιμάζομαι ψυχολογικά, το δραματοποιώ πολλές φορές νομίζοντας ότι θα κάνω τον μεγαλύτερο άθλο, το κλώθω από εδώ, το κλώθω από εκεί, το δοκιμάζω, δοκιμάζω τις αντοχές μου, το αμελώ, το ξαναπιάνω…και τσουπ, μια ωραία πρωία το εφαρμόζω οριστικά! Το αποτέλεσμα ξέρεις ποιο είναι? ότι όλοι νομίζουν ότι έχω τα τεράστια αποθέματα δύναμης και θάρρους και μπορώ να παίρνω αποφάσεις εν μια νυκτί! Δεν είναι έτσι…παλεύω πολύ μέσα μου μέχρι να φτάσω στην απόφαση και αυτή η πάλη μπορεί να διαρκεί χρόνια ολόκληρα!

Τι αφορά αυτός ο πρόλογος? 5 τεράστιες αποφάσεις που άλλαξαν τη ζωή μου ή θα την αλλάξουν στο εγγύς μέλλον…οι δύο γνωστές ήταν η αλλαγή του μοντέλου διατροφής και η διακοπή του καπνίσματος…τις άλλες 3 σας τις φυλάω ως επόμενες αναρτήσεις, αλλά σας διαβεβαιώ ότι ήταν όντως τεράστιες αποφάσεις…και από εκείνες που όντως αλλάζουν ζωές!

Το σημερινό αφιέρωμα λοιπόν δεν είναι άλλο από τη διακοπή του καπνίσματος! Τα μαύρα χρόνια μου υπήρξαν 10…1996-2006! ΄Ολα ξεκίνησαν στο χώρο εργασίας μου λόγω ενός πολύ απαιτητικού διευθυντή που μας πρόσβαλε και μας φώναζε όλο το 8ωρο. Ξέσπασμα πού αλλού? στο τσιγάρο, το οποίο μέχρι τότε ήταν ένα στη χάση κι ένα στη φέξη…Τα επόμενα 10 χρόνια δούλευα με τρελλούς ρυθμούς και τρελά ωράρια…έτρωγα ό,τι πιο junk κυκλοφορεί, δούλευα στο κατάκεντρο της Αθήνας, καθιστική ζωή 25 ώρες το 24ωρο και βεβαίως 3 πακέτα των 25 τσιγάρων την ημέρα…κι όλα αυτά με ένα σύζυγο που δεν το έχει βάλει ποτέ στο στόμα του…

Η αργή αλλά σταθερή αλλαγή έλαβε χώρα το 2006 όταν μετακομίσαμε στην επαρχία, τα ωράρια επανήλθαν στα φυσιολογικά, δεν είχα έρθει σε επαφή με την ωμοφαγική διατροφή ακόμη μεν, αλλά αντιλαμβανόμουν ότι ΠΡΕΠΕΙ να το κόψω κι ετοιμαζόμουν για ένα χειρουργείο, για το οποίο ο γιατρός με είχε ειδοποιήσει ότι οφείλω να έχω καθαρούς πνεύμονες.

Είχα προσπαθήσει και στο παρελθόν να το κόψω, χωρίς όμως επιτυχία…ο πραγματικός λόγος? Δεν ήμουν πραγματικά έτοιμη! Επανέρχομαι στο 2006 λοιπόν, όπου τότε τα ηλεκτρονικά τσιγάρα ήταν ανύπαρκτα (και καλύτερα για μένα), οπότε άρχισα να εφαρμόζω patch νικοτίνης, γνωστής μάρκας, συνεχίζοντας όμως να καπνίζω…θυμάμαι την πρώτη φορά που έβαλα το τσιρότο και τράβηξα την πρώτη τζούρα από το τσιγάρο…νομίζω ότι έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου…σκοτίνιασαν όλα κι ετοιμαζόμουν να λιποθυμήσω ..τότε συνειδητοποίησα ότι τα τσιρότα όντως έχουν νικοτίνη κι εγώ δεν πρεπει να ξανακατεβάσω καπνό στα πνευμόνια μου…έτσι κι έγινε…ΟΧΙ, ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΟΨΑ…άρχισα το αεροκάπνισμα (χαχαχα) ή αλλιώς “δεν κατεβάζω καπνό κάτω”….γελάτε? κι όμως έτσι τα κατάφερα! φόρεσα τσιρότα για 1 μήνα και αεροκάπνιζα για 8, με σταδιακές αλλαγές. Πρώτον ξεκίνησα τα πιο ελαφρά τσιγάρα του εμπορίου και δεύτερον έβαζα πλαφόν στον ημερήσιο αριθμό τσιγάρων που κάπνιζα. Από 3 πακέτα, κατέβηκα στα 2, στο ένα, στα 15 την ημέρα, στα 10, στα 5, στα 3 …με αυτόν τον τρόπο κατάφερα να απομακρύνω τα δηλητήρια από τους πνεύμονες και πάλευα να ξεφύγω από την κίνηση των χεριών! ανακάλυψα πως η μεγαλύτερη εξάρτηση δεν ήταν οι τοξικές ουσίες στο σώμα αλλά η επαναλαμβανόμενη κίνηση των χεριών από το τασάκι στο στόμα!

Κράτησα τον αριθμό των 3 τσιγάρων για ένα μήνα…τον πρωί με τον καφέ, το μεσημέρι μετά το φαγητό και το βράδυ πριν τον ύπνο. Στις 26/11/2006 ήταν η τελευταία μέρα! Δεν το είχα αποφασίσει…απλώς έκανα το τελευταίο στη γιορτή ενός Δημήτρη κι είπα στον εαυτό μου πως αύριο το πρωί τέλος…κι έτσι κι έγινε. Περιττό να πω πώς πέρασε η επόμενη εβδομάδα!!! Κολασμένα!!! Δεν ήξερα τι να κάνω τα χέρια μου, το σκεφτόμουν συνέχεια, είχα νεύρα, δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ αλλά υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως δεν θα το ξαναέβαζα ποτέ και για κανένα λόγο στο στόμα μου κι έτσι κι έγινε…(Όχι χωρίς επιπτώσεις βέβαια. 10 κιλά+ ο τόκος, που έμεινε εκεί να με βασανίζει! Το θέμα του βάρους όμως θα αναλυθεί την ημέρα 4)

Η μία αυτή τελευταία εβδομάδα ήταν και η πιο ζόρικη…και λοιπόν? μια εβδομάδα από τη ζωή μου…so what?? υπέφερα και τελείωσε! Και τώρα τι??

Τώρα είμαι 7,5 χρόνια “καθαρή” και πολύ ευτυχισμένη για την απόφασή μου (ο κύριος Γιάννης να δείτε)…μόνο που δεν είναι όλα τέλεια σε έναν τσιγαροκρατούμενο περίγυρο εντός μιας τσιγαροεξαρτώμενης χώρας…δεν πηγαίνω πια σε σπίτια που με πνίγει η μυρωδιά ή η αιθαλομίχλη και το χειρότερο είναι πως όλοι εσείς εκεί έξω που απαιτείτε να καπνίζετε όπου θέλετε γιατί είναι δικαίωμά σας, μας στερείτε το δικαίωμα της ύπαρξής μας σε χώρους αναψυχής…Εχουμε να βρεθούμε σε κλειστή καφετέρια πολλούς μήνες και σε κέντρο διασκέδασης πολλά χρόνια! Μου λείπει το να έχω το δικαίωμα να διασκεδάσω σε ένα καθαρό περιβάλλον, ενώ είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που σε όποια άλλη χώρα ταξίδεψα, ακόμη και την Ισπανία που καπνίζουν χειρότερα από εμάς, σεβόντουσαν το νόμο περι μη καπνίσματος σε κλειστούς χώρους, αποδεικνύοντάς μου για άλλη μια φορά σε τι χώρα-μπανανία ζω!!!

Το θέμα “τσιγάρο” δεν το κλείνω εδώ, θα το επαναφέρω σύντομα σε νέο θέμα και θα καταλάβετε τότε τι εννοώ…Προς το παρόν, ραντεβού αύριο με νέο, πολύ ενδιαφέρον θέμα!

Website: www.MyLifeOnTheRaw.com

Youtube: www.youtube.com/user/MyLifeOnTheRaw

Facebook: www.facebook.com/MyLifeOnTheRaw

Twitter: twitter.com/MyLifeOnTheRaw